Hoe is mijn liefde voor de oude CB’s ontstaan? Ik heb vroeger nooit aan voertuigen gesleuteld of op brommertjes gereden. Ik ben geboren in 1990, dus ook nostalgie speelde geen rol. Het begon allemaal pas in 2013, midden in mijn studententijd. Ik was op zoek naar een mooi, uniek voertuig en viel als een blok voor de looks van een CB500 die op Marktplaats werd aangeboden. Amper een week later stond mijn nieuwe aanwinst al benzinedampen te verspreiden in de garage van mijn moeder. Maanden kropen voorbij en toen ik mijn rijbewijs behaald had kon het feest eindelijk beginnen, toch? Nou nee…
Ik kreeg mijn CB gestart, maar daar was ook alles mee gezegd. Na meerdere vergeefse bezoekjes aan een lokale motorzaak was ik ten einde raad. Ongeduldig als ik ben, kocht ik van mijn laatste geld dus maar een prachtige oranje CB550 F1 ’Super Sport’ bij, jawel: Blauweplaat Motoren. Dit exemplaar verkeerde in topconditie en ik was er niet van af te slaan! Na een tijdje besloot ik me toch maar eens over de CB500 te ontfermen. Door het sprokkelen van kennis wist ik uiteindelijk zonder enige ervaring en met veel geduld en voorzichtigheid op eigen kracht mijn CB500 technisch in orde te maken en te verkopen.
Dit euforische gevoel van zelfredzaamheid smaakte naar meer. Wat volgde was een periode waarin ik steeds twee CB’s had: één voor het rijplezier en één als restauratieproject. Er werd in die tijd geregeld een motor binnenstebuiten gekeerd in de keuken van ons studentenhuis. Toen Blauweplaat vanuit Utrecht naar Veldhoven verkaste zag ik een mooie kans en bood ik me bij Marc aan als leerling. Inmiddels ben ik universitair geschoold bouwkundig ingenieur, maar ook volwaardig intern opgeleid monteur/restaurateur bij Blauweplaat Motoren. Hier kom ik me nog steeds op reguliere basis onderdompelen in die heerlijke klassieke Honda sfeer en zie ik er op toe dat de olie weer rondgepompt wordt en het aluminium weer glimt. Soms vergeet ik mijn geboortejaar even en waan ik me in die welbekende nostalgie, immers: ook voor mij was het de eerste.